کی روش انتها بهترین گزینه ماست - پرسینا بلاگ

سعید زاهدیان ، در آستانه جام ملت های آسیا یک پرسش برای همه بی جواب است؛ حدود یک ماه دیگر این مسابقات به سرانجام می رسد اما پرسش اینجاست که آیا تیم ملی ایران همچنان به همکاری خود با کارلوس کی روش ادامه می دهد یا همه چیز وابسته به اتفاقات و نتایج این رویداد است؟

کارلوس کی روش در مصاحبه اخیر خود همه چیز را وابسته به نتایج دانسته و شکل تمدید قرارداد با او پس از جام جهانی روسیه هم مفهومی جز این ندارد که چنانچه تیم ملی با نتایج خوب از امارات بازنگردد، هر دوطرف خواستار قطع همکاری هستند. بد نیست به گذشته ای نه چندان دور فلاش بک بزنیم و نگاهی به تمدید قرارداد اخیر کی روش بیندازیم. پیش از آغاز جام جهانی روسیه بود که فدراسیون فوتبال قراردادی 6 ماهه را پیش روی کی روش گذاشت که اعتراض سرمربی تیم ملی را به دنبال داشت. کارلوس کی روش معتقد بود که این قرارداد یعنی سرانجام همکاری؛ مگر من مربی موقت هستم که برایم قرارداد 6 ماهه می فرستید؟! -

این واکنش کی روش که منطقی و درست به نظر می رسید باعث شد تا فدراسیون از موضع خود عقب نشینی کند و طبق توافق شفاهی رضایت سرمربی تیم ملی ایران را به نحو دیگری جلب کند. بعد از نتایج خوب تیم ملی در جام جهانی و کسب 4 امتیاز از گروه مرگ، افکار عمومی فشار زیادی به فدراسیون برای تمدید قرارداد کارلوس کی روش وارد کرد و فدراسیون فوتبال که چاره ای جز تمدید با کی روش نداشت، به رغم عدم تمایل برای تمدید بلند مدت، با تبصره و بندهای متفاوت تا سرانجام جام ملت های آسیا کی روش را حفظ کرد که هم شان و احترام سرمربی تیم ملی حفظ گردد و هم تیم ایران در فاصله 6 ماه مانده به جام ملت ها وارد بحران نگردد. حالا به سرانجام آن 6 ماه نزدیک شده ایم و افکار عمومی در آستانه جام ملت های آسیا با این پرسش روبرو است که بعد از سرانجام تورنمنت، چه کسی مسوولیت راهنمایی تیم ملی را برعهده می گیرد؟ اگر مبنای ادامه همکاری با کارلوس کی روش قهرمانی در جام ملت هاست که این اتفاق دردسرهای زیادی را برای فدراسیون به دنبال خواهد داشت؛ پس از قهرمانی دستمزد کی روش به شدت افزایش پیدا می نماید و بی شک او در بازار فوتبال با پیشنهادهای بیشتری روبرو می گردد. اگر هم تیم ملی نتیجه نگیرد و پس از آن به سراغ گزینه جدید برویم، انتخاب مربی با کارنامه و اعتباری مشابه کی روش برای ما بسیار سخت است. کارلوس کی روش پس از جام جهانی گفته بود که دلش می خواهد یک جام جهانی دیگر را تجربه کند و بعد از آن بازنشست گردد. این حرف های او نشان داد این مربی به ماندن در ایران برای 4 سال دیگر فکر نموده و برای یک جام جهانی دیگر می خواهد در ایران بماند اما از طرفی فدراسیون فوتبال و بخشی از مسوولان ورزش از رفتارهای کی روش خسته هستند و تمایل به ادامه همکاری ندارند ولی اگر تیم ملی در امارات نتیجه مطلوبی کسب کند، چاره ای جز تمدید پیش روی مسوولان فدراسیون نیست. در مجموع فدراسیون فوتبال بازهم در تمدید با کی روش دچار یک اشتباه محاسباتی شده و به این مساله فکر ننموده که در صورت پیروزی یا ناکامی، چه گزینه هایی برای ادامه کار در تیم ملی در دست دارد. کی روش در گذشته توانایی خود را اثبات نموده و نتایج او در این 7 سال تعریف روشنی از توانایی های یک مربی را پیش روی ما می گذارد. کی روش به یک متر و معیار برای سنجش مربی تیم ملی تبدیل شده و حتی پس از او نمی توان سراغ هر گزینه دم دستی رفت. بهتر بود که مسوولان فدراسیون فوتبال با کی روش فارغ از نتایج جام ملت های آسیا برای 4 سال قرارداد او را تمدید می کردند و در سال های سرانجام این دوره به فکر مذاکره و جذب مربی جایگزین می افتادند. از آنجا که تیم ملی هیچ گاه آلترناتیوی برای کی روش نداشته، همواره از خواسته های این مربی تبعیت نموده و مجبور به تن دادن به خواسته های کی روش شده است وگرنه اگر فدراسیون فارغ از نتایج اعلام کند که مربی بعدی فلان نفر است، افکار عمومی هم دغدغه تغییر مربی و بحران در تیم ملی را نخواهد داشت.

اما شرایط این روزهای فدراسیون و قانون منع حضور بازنشستگان در فدراسیون که تغییرات جدی را در مجمع 19 دی به همراه خواهد داشت از مهم ترین عوامل بلاتکلیفی تیم ملی ایران پس از جام ملت ها است. فارغ از همه این موضوعات به نظر می رسد که فدراسیون پس از جام ملت های آسیا هم چاره ای جز تمدید قرارداد با کی روش ندارد، چون مذاکره و انتخاب یک گزینه خوب و امتحان پس داده برای این فدراسیون بسیار سخت است و در گذشته نحوه آمدن خاویر کلمنته یا انتخاب مایلی کهن و بعد استعفای او در کمتر از یک روز یا ماجرای انتخاب قطبی و روی کار آمدن علی دایی، تصویری قابل پیش بینی از دوران پسا کی روش پیش روی ما می گذارد که با تمام مصائب و مسائل سال های اخیر، همه را به ماندن کارلوس کی روش ترغیب می نماید تا مذاکره و انتخاب گزینه های جدید.