عکس ، یک کشف عجیب :فسیل سالم دایناسور زره پوش پس از 100 میلیون سال! - پرسینا بلاگ

امیرحسین فوقانی- آنچه در تصویر بالا می بینید سالم ترین فسیل دایناسور کشف شده تا به امروز است. پوست بسیار ضخیم و سنگ شده دایناسور به همراه تمام استخوان ها، دست نخورده باقی ماندند. دیرینه شناسان مطمئن بودند که هرگز دایناسورها را در چنین شرایط خوبی نخواهند دید و با این حال این کشف بزرگترین شگفتی در 150 سال گذشته در باستان شناسی را قم زده است.

جالب است بدانید، این کشف حتی به وسیله باستان شناسان انجام نشده است، بلکه در واقع به وسیله یک معدنچی اجرا شده است. جسد نودوسور به طول 18 فوت (5.5 متر) که دمش را گم نموده بود در معدن هزاره سانکور در آلبرتا پیدا شد. دو کارگر که در حال استخراج ذغال سنگ و ماسه های نفتی بودند و با بیل مکانیکی کار می کردند، چیزی را پیدا کردند که بسیار سفت و سخت به نظر می رسید. یک تکه سنگ بزرگ که پس از نگاه دقیق تر، شباهتی به دایناسور داشته است.

بر اساس تجزیه و تحلیل های اجرا شده به وسیله دیرینه شناسان بر روی این فسیل دایناسور، آنها تأیید کردند که این در واقع یک نودوزاروس، خویشاوند نزدیک آنکیلوزاروس است.

برای مطالعه آخرین وعده غذایی این دایناسور، محققان اسلایدهایی از چند تکه به میزان توپ پینگ پنگ از محتوای فسیل شده معده آن ساختند. آنها دریافتند که برگ ها تقریباً 88 درصد از مواد گیاهی را تشکیل می دهند و کمتر از 7 درصد آن را ساقه و چوب تشکیل می دهند. اگرچه این موجود ظاهر ترسناکی دارد، اما گونه های Nodosaurus گیاهخوار هستند و پوست زره مانند آنها، از آنها در برابر موجودات گوشتخوار محافظت می نماید.

تصویر بالا نشان می دهد که دایناسور در زمان زنده بودن چه شکلی بوده است. بر اساس قدمت کربن فسیل، دایناسور می تواند حداقل 100 میلیون سال سن داشته باشد.

شاید این کشف آسان بوده باشد، اما بازیابی فسیل خود بسیار سخت بود. پس از کشف، معدنچیان فقط سر را پیدا کردند و به ادامه استخراج نپرداختند. چرا که احتمال تخریب فسیل وجود داشته است. بنابراین کارشناسان وارد عمل شدند و برای اینکه قطعه را با دقت حفر نمایند و آن را از معدن خارج نمایند، تقریباً 7000 ساعت را در طول 6 سال صرف کردند.

اگرچه این کشف در سال 2011 انجام شد، اما در سال 2017 در معرض دید عموم نهاده شد. حتی تا به امروز، آسیب شناسان موزه دیرینه شناسی سلطنتی تایرل هنوز در حال تجزیه و تحلیل این فسیل هستند تا تصویر بهتری از زندگی این نوع موجودات در 100 میلیون سال پیش ارائه دهند. نام کامل این فسیل خاص Nodosaurus Borelopelta Markmichelli است، به این علت که مارک میشلی کسی بود که بیشترین کوشش را برای بازیابی این فسیل انجام داد.

چگونه این فسیل برای مدت طولانی دست نخورده به جای مانده است؟

هر نوع موجودی پس از مرگ باید با گذشت زمان تجزیه گردد، اما اتفاق بسیار جالبی در مورد این دایناسور رخ داده است. یک نوع فرآیند مومیایی میلیون ها سال پیش به طور طبیعی رخ داده است و پروژه فسیلی نمایش جالبی از چگونگی وقوع این اتفاق را نشان می دهد.

این فرآیند تافونومیک نامیده می گردد و شامل 5 مرحله است؛ جداسازی، پراکندگی، تجمع، فسیل شدن و تغییر مکانیکی.

روشی که کارشناسان فکر می نمایند این فسیل دایناسور تا اینجای کار را ساخته است، مرگ او در کنار ساحل دریای کم عمق داخلی در آلبرتا است که از خلیج مکزیک تا اقیانوس آرتیک امتداد دارد. این دایناسور یا در غرق شدن جان خود را از دست داده و یا در کنار ساحل مرده و به وسیله آب گرفته شد است. این دایناسور به احتمال زیاد درست مانند یک ماهی مرده شناور بوده و به علت گرمای زیاد که در آن دوران غالب بود، بدن این موجود تجزیه شده و پر از گاز شده است.

پس از وقوع اثر نفخ، جسد منفجر می شد و به ته دریا فرو رفته؛ تا جایی که شرایط آنقدر بد بود که هیچ لاشخوری به جامانده جسد را نمی خورد. پس از میلیون ها سال، جسد فرآیند مومیایی طبیعی را شروع نموده و بنابراین دست نخورده به جای مانده تا به طور تصادفی به وسیله باستان شناسان پیدا گردد.

منبع: هیستوری آف یستردی

227227