زنان علیه کرونا - پرسینا بلاگ

به گزارش شرق، این شش کشور به دست زنان اداره می شوند و مدیریت آن ها از جمله رهبران تایوان، آلمان و نیوزیلند، در بحران کرونا تحسین برانگیز بوده است. عملکرد مثبت برای زنان در حالی رقم خورده که درحال حاضر کمتر از هفت درصد از کشور های دنیا، رهبری زن دارند و این را می توان نشانه ای از مدیریت بهتر زنان در بحران ناشی از شیوع ویروس کرونا دانست.

این کشور ها دموکراسی هایی متکی به اعتماد بالای افکار عمومی خود هستند و از ابتدای شیوع ویروس کرونا، با اقدامات علمی فوری و زودهنگام، همه گیری ویروس را در کشور های خود کنترل نموده اند. انجام تست های گسترده، دسترسی آسان به سیستم درمانی باکیفیت، ردیابی سریع تماس های خطرناک و برقراری محدودیت های سخت اجتماعی از اقداماتی بود که باعث کنترل شیوع ویروس کرونا در این کشور ها شد.

البته صرف اینکه زنان در رأس امور باشند، لزوما نمی تواند نشانه موفقیت باشد؛ اما درباره موضوعاتی بحرانی که به سلامت و بهداشت انسان ها مربوط می گردد، می توان با قاطعیت گفت که زنان مدیریت قاطع تری نسبت به مردان دارند؛ چراکه زنان بیش از مردان سلامت خود را جدی می گیرند. بر اساس آماری که مرکز کنترل و مقابله با بیماری ها در ایالات متحده منتشر نموده است، زنان 33 درصد بیشتر از مردان به پزشک مراجعه می نمایند. نکته درخور توجه اینکه در این آمار، مراجعه به پزشک در دوره بارداری گنجانده نشده و درباره آزمایش های جسمانی سالانه نیز می توان گفت که زنان صد درصد بیش از مردان این آزمایش ها را جدی می گیرند.

تایوان

جزیره تایوان کشوری دموکرات با جمعیتی تقریبا برابر با استرالیا (حدود 24 میلیون نفر) در ساحل جنوب شرقی چین است. تسای اینگ ون، استاد سابق حقوق، در سال 2016، همان سالی که در آمریکا یک شومن به ریاست جمهوری رسید، به عنوان هفتمین رئیس جمهور تایوان در انتخابات به پیروزی رسید.

حکومت چین ادعا می نماید تایوان بخشی از این کشور است و سازمان بهداشت دنیای نیز که در بحران کرونا با تبعیت از چین با انتقاد های فراوانی روبه رو شد، تایوان را به رسمیت نمی شناسد و حاضر به همکاری با این کشور نشده است. با این حال تایوان با وجود نزدیکی به چین و رابطه گسترده با این کشور، عملکردی قابل قبول در مقابله با ویروس کرونا داشته است. تسای اینگ ون از همان ابتدا مدیریت عملیات مقابله با این بیماری را بر عهده گرفت.

این کشور به محض شیوع ویروس کرونا در ووهان، انجام هرگونه پرواز از ووهان به تایوان را ممنوع نمود و کمی بعد این ممنوعیت شامل سفر های دریایی و هوایی از تمام نقاط چین، هنگ کنگ و ماکائو به تایوان شد. افرادی که از هر مبدأیی مجبور به سفر به تایوان بودند نیز در بدو ورود دو هفته در قرنطینه اجباری قرار می گرفتند.

رئیس جمهور تایوان به سرعت یک مرکز فرماندهی اپیدمی ایجاد کرد و فراوری تجهیزات محافظ شخصی مانند ماسک صورت، دستکش و محلول های ضدعفونی نماینده را افزایش داد؛ به طوری که تایوان تا به امروز توانسته حدود 11 میلیون ماسک به ایالات متحده و 11 کشور عضو اتحادیه اروپا اهدا کند. در حال حاضر فقط 395 مورد ابتلا به کرونا در این جزیره تأیید و شش مورد مرگ هم گزارش شده است.

آلمان

با وجود اینکه تعداد مبتلایان به کرونا در آلمان هم مانند دیگر کشور های مهم اروپایی ازجمله اسپانیا، ایتالیا، فرانسه و بریتانیا، فراتر از صد هزار نفر است، نرخ مرگ و میر بر اثر این بیماری به شدت کمتر از این کشورهاست. نرخ مرگ و میر بر اثر کرونا در آلمان در حدود 1.6 درصد است (نرخ مرگ و میر ایتالیا 12 درصد و اسپانیا، فرانسه و بریتانیا 10 درصد است). عوامل متعددی باعث شده تا این کشور 83 میلیون نفری با داشتن حداقل 132 هزار مبتلا، نرخ مرگ و میر پایینی داشته باشد. آلمان با انجام 350 هزار آزمایش، گسترده ترین برنامه تست ابتلا به ویروس کرونا را در اروپا اجرا می نماید. از طرف دیگر، جداسازی و درمان بیماران نیز در آلمان که دارای بیشترین تعداد تخت مراقبت های ویژه در اروپاست، با موفقیت اجرا می گردد.

بدون تردید نمی توان نقش آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان را نادیده گرفت. به تازگی در توییتر این شوخی مرکز توجه قرار گرفته است: اگر می خواهید بدانید چرا نرخ مرگ در آلمان بسیار پایین است و در آمریکا بسیار بالا، به رهبران این دو کشور نگاه کنید؛ در آلمان فردی صدراعظم است که دکترای شیمی کوانتوم دارد و در آمریکا یک شومن واقعی در کاخ سفید حضور دارد. هانس یورگ کراوسلیچ، رئیس بخش ویروس شناسی بیمارستان هایدلبرگ، به نیویورک تایمز می گوید: شاید مهم ترین عامل موفقیت ما در مهار ویروس کرونا، تصمیم گیری منطقی در بالاترین سطح دولت با برخورداری از اعتماد بالای افکار عمومی باشد.

نیوزیلند

کشوری شامل دو جزیره با جمعیت 4.8 میلیون نفری در جنوب شرق استرالیا. جاسیندا آردرن، نخست وزیر این کشور، صنعت توریسم را که یکی از مهم ترین منابع درآمد نیوزیلند محسوب می گردد، به طور کامل تعطیل نموده و از 19 مارس مرز های این کشور را به روی جهانگرد ها بسته است.

آردرن چهار روز بعد از منع ورود مسافر خارجی به این کشور، از تعطیلی چهار هفته ای در نیوزیلند و ممنوعیت فعالیت مشاغل غیرضروری اطلاع داد. جزیره بودن نیوزیلند و جمعیت کم آن، از عواملی است که در کم بودن میزان مبتلایان به کرونا در این کشور مؤثر بوده اند؛ اما در این میان نمی توان نقش نخست وزیر را در مدیریت بحران نادیده گرفت.

نخست وزیر نیوزیلند هم مانند مرکل در آلمان، دستور داده آزمایش هایی گسترده برای معین ابتلای افراد به ویروس کرونا انجام گردد. در حال حاضر کمی بیش از هزار و 300 مورد ابتلا به کرونا در نیوزیلند گزارش شده که 9 مورد آن به مرگ منجر شده است. با وجود موفقیت در مهار ویروس کرونا، آردرن هشدار داده است محدودیت ها قرار نیست به زودی برطرف شوند. او به تازگی در سخنرانی تلویزیونی خطاب به مردم کشور خود گفت: شیوع ویروس کرونا عظیم ترین تهدید علیه سلامتی بشر در یک قرن اخیر است؛ اما مردم ما با آرامش و اتحاد، دیواری مستحکم در برابر شیوع این ویروس ایجاد نموده اند.

کشور های اسکاندیناوی

در میان پنج کشور دانمارک، سوئد، فنلاند، نروژ و ایسلند که به کشور های اسکاندیناوی مشهور هستند، چهار کشور تحت رهبری زنان قرار دارند. تنها سوئد نخست وزیر مرد دارد و همین کشور آمار مرگ و میری بالاتر از چهار کشور دیگر ثبت نموده است. مته فردریکسن، نخست وزیر 42 ساله دانمارک و سانا مارین، نخست وزیر 34 ساله فنلاند (رهبران هر چهار حزب حاضر در دولت ائتلافی فنلاند زن هستند)، عملکردی شایان توجه در مقابله با ویروس کرونا داشته اند.

سانا مارین، جوان ترین رهبر دنیا است و سیاست های سخت گیرانه او در زمینه مقابله با ویروس کرونا، با حمایت 85 درصدی افکار عمومی این کشور روبه رو شده و تا به امروز فقط 59 نفر در این کشور 5.5 میلیون نفری قربانی ابتلا به ویروس کرونا شده اند. همچنین کاترین جاکوبزدوتیر، نخست وزیر کشور کوچک ایسلند، با تنها 360 هزار نفر جمعیت است؛ اما این جزیره واقع در شمال بریتانیا از ابتدای شیوع ویروس کرونا اقدام به آزمایش گسترده و تصادفی این ویروس کرد.

این اقدام به این دلیل انجام شد که بر اساس اعلام سازمان بهداشت دنیای، حدود نیمی از مبتلایان به ویروس کرونا هیچ علامت ظاهری ای ندارند. بر همین اساس، دولت ایسلند در اوایل همه گیری، با ردیابی تماس های افراد و قرنطینه کردن موارد مشکوک به کرونا، برای کنترل آن وارد عمل شد. به این روش کنترلی در دانمارک و نروژ نیز توجه شده است؛ اما در مقابل این روش های سخت گیرانه که به کنترل شیوع ویروس کرونا در این کشور ها منجر شده، در سوئد، تنها کشور شمال اروپا که رهبرش زن نیست، استفان لوون، نخست وزیر این کشور با وجود فشار ها حتی از تعطیل کردن مدارس و مشاغل نیز خودداری کرد و در حال حاضر این کشور یکی از بالاترین آمار های مرگ و میر را در میان همسایگان خود و بسیاری دیگر از کشور های اروپایی دارد.

رهبران بیشتر زن؟

با وجود عملکرد بسیار ضعیف بعضی رهبران مرد ازجمله دونالد ترامپ و بوریس جانسون در آمریکا و بریتانیا، نمی توان منکر واکنش درخور توجه مون جائه این، رئیس جمهور کره جنوبی شد. این کشور که به دلیل ارتباط گسترده با چین و نزدیکی به این کشور، در ابتدا با شیوع گسترده ویروس کرونا روبرو شد، با اعمال محدودیت های سخت گیرانه و آزمایش های گسترده قادر شد شیب ابتلا به ویروس کرونا را افقی کند.

در آمریکا دونالد ترامپ در هفته های ابتدایی منکر جدی بودن تهدید ویروس کرونا بود و هشدار ها را نوعی بازی سیاسی دموکرات ها علیه خود می دانست. این کشور اکنون بالاترین آمار مبتلایان و قربانیان کرونا را دارد. در بریتانیا هم بوریس جانسون در شرایطی که اغلب کشور های اروپایی محدودیت های سخت گیرانه ای برای کنترل ویروس کرونا اعمال کردند، ابتدا حاضر نشد تغییر چندانی در روال عادی زندگی و کار در این کشور بدهد و با منکرشدن توصیه های علمی، به دیدار بیماران کرونایی رفت تا در نهایت خودش هم با ابتلا به کرونا در بخش مراقبت های ویژه بستری شد.

شی جینپینگ، رئیس جمهوری چین نیز اگر رهبری مسئولیت پذیر بود و قبل از اعمال قرنطینه ووهان، مانع خروج حدود پنج میلیون نفر از اهالی این منطقه و سفر به نقاط مختلف چین و دنیا می شد، ویروس به این سرعت در سراسر دنیا گسترش نمی یافت. با وجود عملکرد درخور توجه رهبران زن در روبروه با ویروس کرونا، نمی توان قاطعانه حکم صادر کرد که زنان رهبران بهتری نسبت به مردان هستند؛ اما آنچه تجربه کرونا به ما آموخت، این است که تعداد زیادی از رهبرانی که واکنشی جدی و قاطعانه به شیوع ویروس کرونا نشان داده اند، زن هستند.

بر اساس آمار های سازمان ملل تا انتها سال 2019، 10 نفر از 152 رئیس دولت در دنیا، زن هستند. فومزیل املامبو انگکوکا، مدیر اجرائی امور زنان در سازمان ملل متحد می گوید: ما دنیایی را ساخته ایم که زنان فقط 25 درصد از فضای اتاق های مهم تصمیم گیری را در اختیار دارند. این آمار اصلا کافی نیست. تجربیات اخیر ثابت نموده که دنیای ما به رهبران زن بیشتری، در تمام سطوح سیاسی احتیاج دارد. این در حالی است که تجربه مقابله با ویروس کرونا نشان می دهد برای داشتن بهداشت و سلامت عمومی بهتر و امنیت بین المللی بیشتر، برابری جنسیتی امری لازم است.