آن روی سکه مناظره ترامپ و بایدن - پرسینا بلاگ

این دو گروه برای رأی دادن احتیاجی به تبلیغات و تماشای مناظره میان کاندیدا ها ندارند. گروه دوم کسانی هستند که رأی می دهند، اما به هر دلیلی دودل شده اند و تصمیم نهایی برای انتخاب نامزد مطلوب خود را هنوز نگرفته اند. این گروه حدود 10 تا 15 درصد آرای انتخاباتی را در اختیار دارند و مشتری اصلی مناظره انتخاباتی هستند.

گروه سوم شهروندان واجد شرایط رأی دهندگی هستند که معمولا در انتخابات شرکت نمی نمایند، مگر اینکه تحت تأثیر جنجال مبارزات انتخاباتی -از جمله مناظره های نامزدها - قرار بگیرند و برای رأی دادن به هیجان درآیند. مجموع آرای این گروه ها سرنوشت انتخابات را رقم می زند؛ اما برخلاف انتخابات ریاست جمهوری در کشور هایی مانند ایران و فرانسه، در انتخابات آمریکا رأی اکثریت تعیین نماینده نتیجه انتخابات نیست.

سیستم انتخابات آمریکا دو مرحله ای است: نخست، رأی دهندگان در هر ایالت به کاندیدای مورد نظر خود رأی می دهند و هرکسی که برنده اکثریت آرا در آن ایالت گردد، تعداد آرای انتخاباتی آن ایالت را از آن خود می نماید. هرچه ایالتی پرجمعیت تر باشد، تعداد اعضای آرای هیئت های انتخاباتی آن نیز بیشتر خواهد بود. به عبارت دیگر ایالات پرجمعیت تر وزن بیشتری در انتخابات دارند، اما ایالات کوچک تر کاملا از صحنه بازی حذف نمی شوند.

مجموع آرای انتخاباتی ایالات است که رئیس جمهور منتخب را تعیین می نماید؛ نامزدی که تا 270 رأی هیئت انتخاباتی به دست آورد، رئیس جمهور آمریکا قلمداد خواهد شد. هنوز برای رسیدن به جمع بندی نهایی به تعیین تکلیف آرای موسوم به الکترال کالج یا مجمع گزینندگان احتیاج است. مفهوم مجمع گزینندگان این است که ایالات متحده در آمریکا هریک استقلال درونی خود را دارند و وزن یک ایالت کم جمعیت با یک ایالت پرجمعیت در انتخابات سراسری مساوی است، در حالی که مجموع آرای مردمی یک ایالت کوچک از یک ایالت پرجمعیت تر کمتر است.

ترکیب این دو نوع رأی دادن موجب تغییر در سرنوشت انتخاباتی ریاست جمهوری می گردد؛ برای مثال، در انتخابات ریاست جمهوری چهار سال پیش در آمریکا، آرای هیلاری کلینتون که نامزد حزب دموکرات بود، از دونالد ترامپ بیشتر بود؛ اما ترامپ با استفاده از آرای الکترال کالج برنده ریاست جمهوری شد.

این حالت در انتخاب جورج بوش دوم هم به وجود آمده بود. پیچیدگی چهاربُعدی انتخابات، پیش بینی نتایج آن را مشکل می نماید. این یک سوی داستان انتخابات آمریکا. سوی دیگر آن برخورد دو جناح دموکرات و جمهوری خواه با یکدیگر است.

دموکرات ها خود را نماینده اقشار مردم عادی می دانند که 90 درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می دهد. جمهوری خواستار عمدتا نماینده مردم ثروتمند و توانای آمریکایی با اکثریت اروپایی تبار هستند که حدود 10 درصد مردم آمریکا را تشکیل می دهند. بیشتر ثروت و ساختار مالی آمریکا در چنگال این گروه کوچک است. به عبارت دیگر، با انتخاب یک رئیس جمهور جمهوری خواه، ایده های رفاه عمومی و مردم داری و حمایت از اقلیت های آفریقایی تبار و... در سطل آشغال ریخته می گردد.

هر حرکت اجتماعی به گونه ای خراب کاری جلوه داده می گردد. افزایش دستمزد ها و خدمات اجتماعی و صرف هزینه برای بهبود محیط زیست در دوران جمهوری خواستار با مقاومت دولت جمهوری خواه روبه رو می گردد، اما قدرت طلبی آمریکا در سراسر دنیا رونق می گیرد که نمونه آن محاصره مالی ایران است. نخستین مناظره ترامپ و بایدن بامداد چهارشنبه انجام شد.

در این مناظره طرفین با شدتی بی سابقه به جان یکدیگر افتادند. موضوعات منظره تقریبا نزدیک به موارد پیش بینی شده بود: تأمین اجتماعی، مراقبت های درمانی و تأمین دارو، ویروس کرونا، امنیت خانه های بهداشتی، تغییرات آب و هوایی، جایگزینی سوخت های فسیلی با انرژی های تجدیدپذیر و بی ضرر، اختلافات نژادی، باز شدن یا بسته ماندن جامعه و.... آنچه در این مناظره پیش از هر چیز دیگری جلب توجه کرد، برخورد شخصی نامزد ها با یکدیگر بود.

ترامپ بدون استثنا سخنان بایدن را قطع می کرد. بایدن نیز تا آنجا که از دست و زبانش بر آمد صفات زشتی مانند دروغ گو، دلقک، نژادپرست، عروسک پوتین و بدترین رئیس جمهوری تاریخ آمریکا را نثار ترامپ کرد. ترامپ در فرصت های پیشین بایدن را احمق و خواب آلود و نفهم خطاب نموده بود. این در حالی است که آمریکاییان انتظار دارند مردم دنیا به این کشور و رهبران آن با دیده احترام بنگرند.

تصور مردم این است که در انتخاب نامزد حزب جمهوری خواه یا دموکرات، جنبه های ایدئولوژیکی و نظرات دو حزب باید در بستر یک گفت وگوی محترمانه در زمینه مسائل اجتماعی و مالی کل جامعه آمریکا باشد. در حالی که ترامپ در این مناظره بایدن را به دلیل داشتن فرزندی معتاد مورد حمله شخصی قرار داد و در برابر انتقاد های بایدن نسبت به بدرفتاری دولت آمریکا با اقلیت های نژادی به ویژه آفریقایی تبار ها و کشتار آن ها توسط پلیس، اعتراضات خیابانی علیه خود را به وجود گروه های چپی و تحریکات دموکرات ها نسبت داد.

به طورکلی این مناظره بیشتر از اینکه برنامه های دو نامزد را برای آینده آمریکا روشن کند، صحنه زد و خورد شخصی دو نفر بود. مجری مناظره هم که از متوقف کردن ترامپ ناتوان شده بود، گاهی صدای خود را بالا می برد و با او وارد جدال لفظی می شد.

حملات شخصی هیچ جایی در انتخابات ریاست جمهوری ندارد، مگر اینکه هر دو رقیب عضو یک حزب باشند؛ حالتی که به بدترین وضع در دوره رقابت نامزد های حزب دموکرات در سال گذشته روی داد. این تازه نخستین مناظره انتخاباتی بود. دو مناظره دیگر در آینده نزدیک پیش بینی شده است. عقل سلیم می گوید که این گونه برخورد های شخصی و سیاسی در شأن یک قدرت دنیای نیست. اینکه ادامه چنین مناظره هایی چه تأثیری بر جامعه آمریکا بگذارد تا حدی قابل پیش بینی است.

دو نامزد انتخابات آینده چیزی برای حیثیت خود باقی نگذاشتند. هرچه بود یا هست و خواهد بود، مبارزات انتخاباتی آمریکا در مسیری حرکت می نماید که اعتبار این کشور را به سطح کشور های مسئله دار دنیا کاهش دهد. این نکته مهمی است که ایران و کشور های خاورمیانه که با دسیسه های آمریکا و غربی ها با مسائل بسیار زیادی در زمینه مالی و همکاری های منطقه ای روبه رو شده اند باید آن را در نظر داشته باشند.