سانسور عادل؛ آری یا نه؟ ، دردسرهای نام عادل فردوسی پور برای صدا وسیما - پرسینا بلاگ

به گزارش خبرنگاران به نقل از شرق، داستان عادل فردوسی پور و تلویزیون، عاشقانه ای دراماتیک بود که حالا دیگر در آن خبری از دلدادگی نیست و نفرت حکومت می نماید؛ تعدادی از مسئولان سیما، خاصه آنهایی که در شبکه سه روی کار آمدند، نزدیک به یک سال و اندی می گردد که چشم دیدن عادل را ندارند. آنها با تأکید روی این فرضیه که باید به این مجری بفهمانند کت تن کیست، او را ابتدا به حاشیه رانده و سپس پای خودش و برنامه محبوبش را از تلویزیون بریدند. حکم این بود که خبری از پخش تصویر عادل در سیما نباشد؛ زمان که جلوتر رفت، حکم ثانویه ایجاب می کرد عادل به عشق اولش یعنی گزارشگری هم رجوع نکند.

شاید اگر انگ غرض ورزی و حسادت به مسئولان شبکه سه نمی خورد، کاری می کردند صدای عادل هم از تلویزیون، در هر شبکه اش پخش نگردد. بااین حال، همان نیمچه صدای عادل را هم محدود کردند به گفتن نریشن در برنامه فوتبال 120؛ برنامه ای که به صورت اختصاصی به فوتبال خارجی می پردازد و اصطکاکی با برنامه های داخلی نداشت. البته که پخش تصویر عادل در همان شبکه نیز حکم میوه ممنوعه را دارد.

عادل اما در همه این روزهای سخت سعی می کرد نشان دهد هنوز فرزند صداوسیماست؛ او روزهای نخستی که شنیده بود عرصه در محل کار برایش تنگ شده، سعی می کرد هنوز به معشوقه اش (تلویزیون) عشق بورزد؛ او روی پیشنهادهای کلان و چشمگیر شبکه های آن طرف آبی چشم بست (کاری که مزدک میرزایی انجامش نداد)، به این امید که دوباره 90اش را به آغوش بگیرد؛ خودش را فرزند صداوسیما خطاب کرد تا نشان دهد با وجود بی مهری ها، هنوز مهر خانواده را در گوشه ای از دل دارد.

زمان که جلو رفت، عشق عادل به سیما هم رنگ باخت. او عطش همیشگی برای ابراز محبت به تلویزیون را نداشت و حالا هم حتی اگر خودش تکذیب کند، پرواضح است که تنفر از رفتاری که با او شده، وجودش را گرفته است.

عادل هم شاید بیش از اندازه خوش بین بود یا هست؛ او هنوز هم باور دارد با ایجاد تغییراتی ساختاری در کادر مدیریت شبکه سه، فرصت بازگشت به سیما را دارد. این خوش بینی یا انتظار فرصت، برای دریافت انتقام از آنهایی است که معشوقه اش را از چنگش بیرون کشیده اند یا هنوز هم ته مانده ای از عشق قدیمی به سیما.

البته هرچه از دوری عادل گذشته، بیشتر پی برده بازگشتش به یک جادو احتیاج دارد تا تغییرات ساختاری؛ او حالا نه تنها جایی در تلویزیون ندارد، بلکه وب سایتی که در حاشیه همان برنامه محبوب هم ساخته بود، از او گرفته اند تا دیگر عادل و 90، رسما کاری با سیما نداشته باشند.

داستان اما به همین سادگی ها نمی تواند به خاتمه برسد؛ عشق هرچه قدیمی تر، فراموشی اش محال تر. عادل نه تنها در بین افراد حاضر در تلویزیون، بلکه در بطن جامعه و در سطوح مختلف سیاسی و اجتماعی نیز برای خودش صاحب پایگاه شده است. به ظاهر این پایگاه حاصل درستکاری و پاک کارکردن او در مدت های طولانی است و شاید همین خصیصه است که هرکسی که پایش به طریقی به تلویزیون باز می گردد، سعی می نماید از فردوسی پور و عدالتش حرفی به میان بیاورد.

اینجا درست همان جایی است که تضادها خودنمایی می نماید؛ سیما که کوشش زیادی برای ضربدرزدن روی اسم عادل نموده، در وانفسایی گیر آمده که برایش باورکردنی نیست؛ مسئولان تلویزیون که به دلیل بی کیفیت بودن برنامه های ارائه شده، مدت هاست قافیه را به شبکه های ماهواره ای و جدیدا شبکه های اینترنتی باخته اند، با دعوت کردن از چهره هایی که به زعمشان برای مخاطب جذاب هستند، کوشش می نمایند آب رفته را به جوی برگردانند.

مدعوین اما کار را برای تلویزیون سخت تر نموده اند! نه همه آنها، بلکه تعدادی که به قدرت فضای مجازی باور دارند و نمی خواهند حرف و عملشان با یکدیگر تضاد داشته باشد؛ یکی مثل پژمان جمشیدی که دوستی اش با عادل زبانزد است. او به برنامه دورهمی مهران مدیری می رود تا میهمان یکی از همان برنامه های سرگرم نماینده سیما باشد؛ ولی وقتی صحبت از خالی بودن جای عادل در تلویزیون می نماید، تیغ تیز سانسور، صدا و تصویرش را می برد؛ گویی این خطقرمزتر از چیزی است که بگردد از کنارش عبور کرد!

عادل فردوسی پور، کسی که حسام الدین آشنا، مشاور حسن روحانی و نماینده قوه مجریه در شورای نظارت بر صداوسیما، او را بهترین مجری تلویزیون می داند و با نوشتن نامه به محسنی اژه ای، رئیس شورای نظارت، می خواهد مقدمات بازگشتش به تلویزیون فراهم گردد، حالا نامش هم برای سیمایی ها دردسرساز است. آنها تا جایی که می توانند عادل را سانسور می نمایند؛ به این امید که رفته رفته فراموش گردد کسی به اسم فردوسی پور نزدیک به یک دهه بهترین مجری همین شبکه ها بود. تلویزیون برای عبور از عادل، رویکرد معینی دارد؛ سانسور اسمش در برنامه های از پیش ضبط شده. البته این مورد شامل استثنا هم می گردد؛ اگر کسی در برنامه ضبط شده از عادل فردوسی پور انتقاد کند و بد بگوید، سانسورچی به زحمت نمی افتد.

این طور نیست که حذف عادل و 90 در برنامه های ضبط شده تازگی داشته باشد؛ چون در شاهکاری جذاب تر، همین چند ماه پیش که بازپخش سریال قدیمی پژمان هم دوباره روی آنتن رفته بود، به طرز شگفت آوری آن قسمت از سریال که اشاره ای مختصر به برنامه 90 داشت، سانسور شد!

حالا اما این تصمیم به سانسور، معضلی عجیب تر هم شده؛ اگر کسی در برنامه زنده از عادل فردوسی پور حرف بزند، چه؟ اتفاقی که 26 اسفند در همین برنامه ای که مثلا جایگزین برنامه 90 و عادل فردوسی پور شده است، رخ داد؛ جایی که سروش رفیعی در کنار شجاع خلیل زاده روی آنتن زنده از جای خالی عادل فردوسی پور گفت و او را با لفظ استاد خطاب قرار داد. آنجا اما سناریو یکباره تغییر کرد و مجری، دوست قدیمی فردوسی پور و متهم ردیف ثانویه حذف عادل، در اقدامی جالب، خبر از دلتنگی همه(!) برای عادل فردوسی پور داد. عجیب آنکه اندکی بعد از آن دلتنگی، در برنامه دورهمی از شبکه نسیم، بی ربط ترین شبکه به عادل فردوسی پور و ورزش، نام عادل سانسور شد تا معین گردد چیزی تغییر ننموده؛ عادل باید در سیما سانسور گردد.

سفرهای ادلیا: سفرهای ادلیا: ارزانترین تورهای مسافرتی اروپایی، آسیایی و کانادا