چقدر باید نگران ویروس جدید باشیم؟ - پرسینا بلاگ

به گزارش خبرنگاران، روزنامه جام جم در ادامه نوشت: بررسی ها نشان می دهد، مخزن ویروس جدید که جی4ای اِی اچ1ان1 (G4 EA H1N1) نام دارد این بار خوک ها بوده اند و ویروس فعلا میان این گروه از جانوران شیوع دارد، اما امکان سرایت آن به جامعه انسانی را نباید دست کم گرفت. محققان تأکید می کنند این ویروس همه نشانه ها و ظرفیت های لازم را برای ایجاد همه گیری در سطح جهانی دارد. آن قدر که وقتی آزمایش روی کارگرانی که در کشتارگاه خوک ها در چین انجام شد، نتایجش نشان داد در بدن 10 درصد آنها پادتن مربوط به این ویروس تولید شده بود. اما از آنجا که این ویروس جدیدی برای بدن انسان است، معلوم نیست توانایی بدن انسان ها در مقابله با آن چقدر باشد. پس از شیوع ویروس کووید-19 از چین در اواخر دی 98 این نخستین بار نیست که خبر انتشار ویروس جدیدی در این کشور خبرساز می شود. پیشتر اوایل فروردین 99 انتشار خبر مرگ یک مرد چینی در نتیجه ابتلا به نوعی هانتاویروس چند روزی جهان را در خوف و رجای ناشی از احتمال ابتلا به ویروسی تازه فرو برد. هانتا ویروسی که خبرساز شده بود به طور معمول جوندگان را آلوده می کند و انتقال آن به انسان در صورت تماس با ادرار جوندگان، بزاق یا مدفوع آنها رخ می دهد. اما در خصوص آن ویروس بخت با ما یار بود، زیرا هانتا ویروس به ندرت از انسانی به انسان دیگر سرایت می کند و برای جلوگیری از سرایتش کافی است تماس با جوندگان قطع شود. فعلا گفته می شود احتمال این که ویروس جدید آنفلوآنزای خوکی جهش یابد و با نرخ بالای سرایت انسان به انسان، وضعیتی شبیه شیوع فعلی کروناویروس جدید را در جهان رقم بزند ضعیف است؛ اما هر نوع سهل انگاری در خصوص آن می تواند پیامدهای فاجعه باری به دنبال داشته باشد. نگرانی زمانی بیشتر می شود که بدانیم واکسن های فعلی آنفلوآنزا در برابر این ویروس جدید بی اثر به نظر می رسند و در صورت شیوع این ویروس جدید، تلاش برای به روزرسانی واکسن ها فرایندی زمان بر خواهد بود.

نکته مهمی که در خصوص مواجهه با ویروس های جدید باید بدانیم این است که با افزایش جمعیت جهان در کشورهای پرجمعیت نظیر چین و هجوم انسان به مناطق بکر طبیعی و سکونت در آنها، نسبت به گذشته احتمال بیشتری برای مواجهه انسان ها با حیات وحش و انتقال عوامل بیماری زا به شهرها و جوامع پرجمعیت انسانی وجود دارد. اگر در گذشته چند شکارچی چینی به مواجهه با حیات وحش و شکار حیوانات وحشی می پرداختند، به علت بعد مسافت و نبود زیرساخت های ارتباطی، در صورت ابتلا به عوامل بیماری زا از جانور مزبور، خودشان در همان ناحیه مبتلا و به دنبال بیماری یا تلف می شدند یا بهبود می یافتند و تولید پادتن نسبت به بیماری در بدنشان در سطح محدودی رخ می داد. به هر روی ماجرای شیوع بیماری، نقطه پایان داشت.

اما امروزه همگام با رشد جمعیت، افزایش فشار بر منابع موجودات زنده و گسترش یافتن امکانات ارتباطی و حمل ونقل به مناطقی از طبیعت که تا چند دهه پیش مأمن حیات وحش بود، حالا باید کم کم به شنیدن خبر ظهور گاه و بیگاه ویروس های جدید و تبعات ملی، منطقه ای و حتی جهانی آن عادت کنیم. مگر این که عزمی جهانی برای تغییر رفتار و شیوه تعامل بشر با طبیعت شکل بگیرد؛ اتفاقی که وقوعش در شرایط کنونی نزدیک به صفر است.

سفرهای ادلیا: سفرهای ادلیا: ارزانترین تورهای مسافرتی اروپایی، آسیایی و کانادا