آیا بیماری پارکینسون بر تصمیمات هیتلر مؤثر بود؟ - پرسینا بلاگ

به گزارش ، در مقاله پروفسور گوپتا و گروهش به این نکته اشاره شده که از مدت ها قبل، بیماری پارکینسون هیتلر مورد مناقشه گروهی از نورولوژیست ها بود. محققی به نام لیبرمن معتقد است که این بیماری در هیتلر از سال 1933 شروع شد. او می گوید بررسی فیلم های موجود از او بین سال های 1933 تا 1945، پیشرفت و تأثیر بیماری را روی حرکات او کاملاً مبرهن می سازد.

البته مطرح شدن ایده ابتلای هیتلر به پارکینسون، به خودیِ خود موضوع تازه ای نیست. بحث جدیدی که پروفسور گوپتا و همکارانش مطرح کرده اند، درباره آن است که این بیماری در هیتلر ممکن است به بخش بزرگی از زندگی حرفه ای او ضربه زده باشد که از او موجودی با تصمیمات بی پروا و سنگدلانه ساخت و در نهایت، موجبات شکستش در جنگ جهانی دوم را فراهم آورد. این محققان در بخشی از مقاله خود می نویسند: ممکن است شرایط هیتلر باعث شده باشد که او در سال 1941، پیش از فرا رسیدن موعد مقرر، به روسیه حمله کرده باشد. لیبرمن پیشنهاد کرده است که اشغال روسیه پیش و بدون شکست دادن بریتانیا در جبهه غرب، و انتظار تقویت شدن از سوی ژاپن، نه تنها تصمیمی بی پرواست بلکه به دلیل تحلیل رفتن سلامتی هیتلر اتخاذ شده است. علاوه بر موضوع حمله به شوروی، این محققان شکست های دیگر هیتلر را هم به همین موضوع مربوط می دانند، از جمله شکست نورماندی در سال 1944 و خودداری او از صدور اجازه خروج نیرو های آلمان از استالینگراد در سال 1942 که نشانه های شاخص دمدمی مزاجی او بود که احنمالاً بخاطر ابتلاء به پارکینسون تشدید شد.

البته آن ها تنها این اشتباهات تاکتیکی نظامی را به عنوان شاهدی بر ادعای خود مطرح نمی کنند، بلکه می گویند سیاست های غیرانسانی هیتلر نیز تحت تأثیر همین بیماری شکل گرفته است. در بخشی از این مقاله آمده: هیتلر اغلب بخاطر منافع شخصی دیگران را متهم می کرد، فریب می داد و به آن ها خیانت می کرد و اغلب بخاطر عدم پشیمانی از رفتارش و نیز همدردی با آن افراد شناخته می شد، که این رفتار ها ممکن است تحت تأثیر بیماری پارکینسون در او مشاهده شده باشد. شخصیتی که هیتلر را رهبر سیاسی بدنام و دیکتاتوری بی رحم تعریف می کند که با تصمیماتش، جنایات جنگی بی شماری را در قرن بیستم رقم زد، می تواند مستقیماً تحت تأثیر این بیماری باشد.

البته نمی توان مطمئن بود که کدام ضعف ناشی از پارکینسون، می تواند همه این ها را توضیح دهد. این گونه به نظر می آید که گوپتا و همکارانش تلاش می کنند که بگویند ابتلاء به پارکینسون، می تواند از هر فردی، یک هیتلر بسازد. به نظر نمی رسد چنین عقیده ای، به مذاق مبتلایان به این بیماری خوش آید. هرچند که آزمایش تکان دهنده میلگرم مدت ها قبل ثابت کرده بود که تقریباً همه افراد می توانند یک هیتلر بالقوه باشند و از مسلکی مانند او پیروی کنند. مؤلفان این مقاله در ادامه می گویند: شخصیت غیرانسانی هیتلر، که از فقدان حس همدردی و ندامت او مشخص می گردد، و اغلب منجر می شد که خود را قانع کند تا در مسیری عمل نماید که امروزه آن را وحشیانه، فاقد عطوفت و اخلاق تعریف نماییم، از همین بیماری نشأت گرفته است.

به نظر می رسد این تئوری مشکلاتی دارد. مثلاً به این ترتیب نمی توان رفتار هیتلر را در سال های پیش از 1933 که از نظر گروه محققان همان سال شروع بیماری بوده، توجیه کرد. هیتلر در سال های پیش از آن هم رفتار های ناگهانی و غیرواقع گرایانه از خود بروز داده بود. در سال 1923، هیتلر تصمیمی شتابزده اتخاذ کرد و کودتای مونیخ را راه اندازی نمود که طبق این طرح، قصد داشت بطور مسلحانه شهر را اشغال نماید و حکومت آلمان را سرنگون سازد. این طرح با شکست روبرو شد و خود هیتلر هم زندانی شد؛ بنابراین مبرهن است که نمایش های غیرانسانی و بیرحمانه هیتلر، تنها از سال 1933 به بعد شروع نشد. بعلاوه، او کتاب نبرد من را که فاقد تفکراتی مهربانانه است، در سال 1925 منتشر کرده بود.

احتمالاً با توجه به همین نکات است که گوپتا و گروهش نوشته اند که شکل گیری بیماری هیتلر، به پیش از سال 1933 بازمی گردد. آن ها چنین اذعان می دارند که: نشانه های اولیه پارکینسون در هیتلر پیش از جنگ جهانی دوم شروع شد که بصورت سوء هاضمه، اسپاسم روده بزرگ و عادات خواب پاتولوژیک، مانند بی خوابی شدید، نمود یافت.

در مجموع، این مقاله واقعاً دلایل قانع کننده ای را برای ارتباط پارکینسون با افزایش استعداد برای دیکتاتوری نشان نمی دهد. بعلاوه، لازم نیست که یک متخصص مغز و اعصاب باشیم تا بدانیم سوء هاضمه و بی خوابی نشانه های منحصر ببه ابتلاء پارکینسون نیستند. تمام سخنان این مقاله در حد احتمالی بعید باقی می ماند و به نظر می رسد که بهتر آن باشد که به دلایل منطقی و ملموس تاریخی برای برآمدن یک دیکتاتور اکتفا گردد.

منبع: یک پزشک