حفاظت از گونه های زیستی با نگهداری عرصه و حریم یک محوطه تاریخی
به گزارش پرسینا بلاگ، نگهداری عرصه و حریم یک محوطه باعث حفاظت از گونه های زیستی می گردد و این مساله به ویژه در بحران های محیط زیست که منجر به انقراض تدریجی گونه های جانوری می گردد بسیار مهم است.
به گزارش میراث آریا به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، محمدرضا رکنی، پژوهشگر، این مطلب را در نشست میراث فرهنگی و تنوع زیستی که به همت پژوهشکده باستان شناسی پژوهشگاه برگزار گردید، بیان کرد.
او در ادامه گفت: پهنه سرزمین ایران فرهنگی از هزاران سال پیش با حضور جوامع انسانی و تشکیل استقرارگاه در اکوسیستم های متفاوت ایران همراه شده است و جوامع انسانی خیلی زود توانستند با تنوع زیستی هر اکوسیستم همبودی پیدا نموده و کنش و واکنش های زیستی داشته باشند.
این پژوهشگر با بیان این نکته که نقش پررنگ این موضوع در اهلی سازی و فرهنگ های آیینی و اسطوره ای تعیین است، به ارایه توضیحاتی با موضوع شناخت میراث فرهنگی و تنوع زیستی با حضور عناصر وابسته زنده و غیر زنده پرداخت.
رکنی این نشست را برآیندی از دو دهه پژوهش مرتبط در محوطه های میراث فرهنگی چغازنبیل و هفت تپه در استان خوزستان، میدان مشق، سعدآباد و نیاوران در استان تهران و جوامع کوچ نشین زاگرس غربی گفت که نشانه های مشترک و ارتباط متقابل را براساس رفتارشناسی گونه های جانوری بازگو می نماید.
او اضافه کرد: تنوع زیستی معرفی شده در هر محوطه، وابسته به الگوهای رفتاری گونه های شاخص شناسایی شده است که نقش حضور، آسیب های فیزیکی، تطور رفتاری و جنبه های مدیریت آنها بدون دستکاری محیط زیست یا محوطه فرهنگی آنالیز شد.
او در ادامه به صندلی پر رنگ معرفی و آموزش با تاکید بر تجارب مجموعه فرهنگی ـ تاریخی سعدآباد پرداخت و گفت: هدف از اجرای این نشست علمی آشنایی باستان شناسان با تنوع زیستی محوطه یا اثری که در آن کار می نمایند با توجه بر شناسایی گونه ها از روی نقوش تاریخی، ردپاهای نقش بسته بر آجر و روابط پیچیده گونه در محیط زیست پایدار بوده است.
او گفت: تأکید این نشست بر حفاظت از عرصه فرهنگی و زیستی اثری است که رویکرد گردشگری نیز داشته باشد.
منبع: میراث آریا