خبرنگاران در ستایش ویروس کرونا !

به گزارش پرسینا بلاگ، تهران-خبرنگاران- هر روز که می گذرد کرونا بی رحم تر می گردد. اوایل نه؛ ولی حالا، هر روز که بیش تر می گذرد؛ تئوری تمام شدن کرونا به این زودی ها توی ذهنمان بیش از پیش رنگ می بازد و کم کم باور می کنیم که انگار راست می گویند که دنیای بعد از ویروس کرونا آن دنیای سابق نمی گردد.

همین فکرها ، همین سبک سنگین کردن ها، همین واقعیاتی که از مجرای تجربه به جانمان نشسته برای از تک و تا افتادنمان کافی است. بدبختی پائیز هم زود غروب می گردد، شهر هم تعطیل است، شب توی خیابان ها کسی نیست. غروب که می گردد یک وهم عجیبی بر فضای شهر سایه می گسترد؛ هوا هم سردتر و آسمان هم تاریک و کِدرتر شده و همه اینها باعث می گردد این وهم بیشتر و بیشتر گردد ... آدم حس می نماید لحظه به لحظه بی حس تر و خالی تر می گردد از طرفی ندیدن دوستان و همکاران، دورکاری ها، جمع شدن بساط جلسات و دورهمی ها، آنلاین شدن کلاس ها همه و همه یک جوری ته دل آدم را خالی می نمایند که چقدر تنها شده ایم ... همه اینها با خودش یک مُدل وهم عجیبی دارد چون بخواهیم یا نه باید پناه ببریم به خانه و هر طور شده با خلوت گزینی در این شب های طولانی کنار بیائیم.

در این میان نباید این یک نکته مهم را هم فراموش کنیم و آن اینکه تنهایی به فکور شدنمان یاری می نماید؛ آنهم انسان معاصری که در چنگال رفت و آمد های پی در پی، میهمانی ها، جلساتِ مختلف، ترافیک، نشست های کاری؛ دائماً مشغول بوده و حالا یک ویروس عجیب به نام کرونا مجبورش نموده در خانه بماند تا در خلوتش با خودش روبرو گردد و در مواجهه با خود به درون و باطنش بیشتر بپردازد. مثلاً در همین ایام خیلی ها از نگارنده می پرسند چه کتابی بخوانیم ؟ چه فیلمی ببینیم ؟ حتی افرادی که مطلقاً اهل مطالعه نبودند این روزها بارها و بارها برای قرض دریافتِ فلان کتاب رمان از کتابخانه شخصی ام بارها تماس گرفته اند! گاهی عینی بودن یک بحران آن هم وقتی با خطر قطعی و مشخصی مانند بیماری کرونا همراه است، فاجعه چنان خودش را به تمامی می نمایاند که مردم برای دور ماندن از فاجعه خلوت گزینی را می پذیرند. واقعه ای که خود به خود سبب می گردد افراد به باطنِ خود نزدیک تر شوند، بیشتر بیندیشند و بیشتر بخوانند... این حالت آدم ها را به تعمق می برد و باعث می گردد به معنای آنچه می بینند یا می خوانند،بیاندیشند، اندیشیدنی که اگر مزه اش زیر زبان مردم مزه کند خود به خود کتابخوان تر و اندیشه ورز تر می گردد. پس به نظرم علیرغم همه نگونساری ها، مصائب و رنج هایی که ویروس کرونا به بار آورده و می آورد از این یک جهت و البته فقط از همین منظر باید قدردان ویروس کرونا باشیم!

یادداشت از: رضا طالب مدرس دانشگاه